یکی از نمونههای بارز کاربرد یادگیری عمیق در دنیای واقعی، استفاده از آن در تشخیص سرطان از طریق تصاویر پزشکی است. تشخیص دقیق سرطان از طریق تصاویر پزشکی مانند تصاویر رنگی سیگنال نوری (MRI) و تصاویر اسکنهای کامپیوتری (CT) یکی از چالشهای اساسی در علم پزشکی است. روشهای سنتی تشخیص سرطان علاوه بر زمانبر و پرهزینه بودن، در برخی موارد، به خصوص در مراحل اولیه بیماری که ضایعات ممکن است به وضوح قابل تشخیص نباشند، کارایی لازم را ندارند.
در این میان، محققان دانشگاه استنفورد با استفاده از یادگیری عمیق، گامی بزرگ در جهت ارتقای دقت و سرعت تشخیص سرطان پوست برداشتهاند. آنها با آموزش یک مدل شبکه عصبی عمیق بر روی مجموعهای از تصاویر تشخیصی پوست بیماران، موفق به ایجاد سیستمی شدند که میتواند به طور خودکار بین تصاویر مربوط به سرطان و پوست سالم تمایز قائل شود.
این مدل با آنالیز هزاران تصویر از ضایعات پوستی و نشانههای مرتبط با سرطان، الگوهای خاصی را که نشاندهنده وجود تومور هستند، شناسایی میکند. در نهایت، با استفاده از این الگوها، سیستم قادر به تشخیص و تصویربرداری سریع و دقیقتر از سرطان پوست در تصاویر جدید میشود.
علاوه بر موارد فوق، یادگیری عمیق در زمینههای مختلف دیگری نیز کاربرد دارد، از جمله:
به طور کلی، یادگیری عمیق به عنوان یک فناوری نوظهور، پتانسیلهای فراوانی برای ارتقای دقت، سرعت و کارایی در طیف گستردهای از حوزهها، از جمله تشخیص و درمان بیماریها، امنیت سایبری و صنعت حمل و نقل، دارد.